فعالان محيط زيست ايرانيان را براي امضاي يک نامه فراخواندند
تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۴۹۰۶۳۸
خبرگزاري آريا - فعالان حوزه محيط زيست نامه‌اي خطاب به دبير کل سازمان ملل نوشته و خواهان بررسي اقدامات دولت ترکيه در حذف حق‌آبه کشورهاي عراق و سوريه شده‌اند. اقداماتي که ايران را نيز تحت تاثير گرد و غبار ناشي از خشک شدن تالاب‌هاي اين کشورها قرار داده است.
به گزارش ايسنا، پرونده سدسازي‌هاي ترکيه و مشکلات زيست‌محيطي ناشي از آن براي منطقه خاورميانه، پرونده‌ايست که اگرچه براي فعالان محيط زيست ايران و حتي کشورهاي همسايه چون عراق و ترکيه باز شده اما هنوز از سوي مسئولان ارشد کشور ما و حتي کشورهاي عراق و سوريه به اين موضوع توجه کافي و حرکتي جدي براي رسيدگي به اين پرونده آغاز نشده است ولي اين بار فعالان محيط زيست کشور قصد دارند با جلب توجهات بين‌المللي به اين مسئله، الزام جهاني را براي مقابله با روند تخريبي ترکيه اتخاذ کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هومان خاکپور - فعال حوزه محيط زيست و ايده‌پرداز کمپين ميان‌رودان- که معتقد است ترکيه حق‌آبه پايين‌دست را رعايت نمي‌کند و با سدسازي‌هاي متعدد بر دجله و فرات باعث خشکي اکوسيستم‌ها در کشورهاي عراق و سوريه شده است، به ايسنا، مي‌گويد: دولت ترکيه از نابساماني‌هاي موجود در عراق و سوريه سوء استفاده کرده است و از رعايت حق‌آبه اين کشورها خودداري مي‌کند. در حال حاضر عراق و سوريه با توجه به ناامني در کشور خود نمي‌توانند مطالبه‌گر سهم آبي خود از ترکيه باشند.
وي تاکيد مي‌کند: بر اثر بسته شدن آب از سوي ترکيه بخش هورالعظيم عراق خشک و به کانون اصلي گرد و غبار تبديل شده است که کشور ما را نيز تحت تاثير قرار مي‌دهد.
اين فعال حوزه محيط زيست با بيان اينکه ترکيه با ساخت سد بزرگ آتاتورک با 48 ميليارد متر مکعب ظرفيت مانع ورود آب دجله و فرات به عراق و سوريه مي‌شود، مي‌افزايد: ترکيه قصد دارد از طريق سد آتاتورک سطح اراضي کشاورزي خود را يک و نيم ميليون هکتار توسعه دهد.
وي افزود: خواستار ايجاد يک الزام بين‌المللي هستيم تا ترکيه را ملزم به رعايت حق‌آبه پايين دست کند بنابراين قصد داريم در جريان کنفرانس مقابله با پديده گرد و غبار - که تيرماه سال جاري با حضور عالي‌ترين مقام سازمان ملل و وزراي خارجه و محيط زيست 53 کشور در تهران برگزار مي‌شود- نامه‌اي را به دبير کل سازمان ملل برسانيم؛ نامه‌اي که حاوي مطالبات ما براي مقابله با زياده‌خواهي‌هاي دولت ترکيه است.
خاکپور در ادامه مي‌گويد: از شهروندان ايراني تقاضا داريم حمايت خود را از اين طرح از طريق ثبت‌نام در سايت حفاظت از تالاب هورالعظيم و امضاي نامه‌اي که به دبير کل سازمان ملل نوشته شده؛ اعلام کنند. در شرايط حاضر حدود 20 استان کشور درگير پديده گرد و غبار است و تقريبا دو سوم شهروندان ايراني با مشکل گرد و غبار دست و پنجه نرم مي‌کنند بنابراين امضاي يک ميليون ايراني دور از تصور نيست. شهروندان مي‌توانند براي امضاي اين نامه با ورود به اين سايت، مشخصات خود را وارد و ثبت نام کنند.
به گزارش ايسنا، متن نامه کمپين "ميان‌رودان" خطاب به دبير کل سازمان ملل متحد به شرح زير است:
«جناب آقاي آنتونيو گوتيرس، دبير کل محترم سازمان ملل متحد
با سلام احتراما به استحضار مي‌رساند جمهوري ترکيه در دو دهه گذشته سدهاي زيادي در حوضه آناتولي جنوبي و سرچشمه هاي دجله و فرات ساخته است که گنجايش تنها يکي از اين سازه‌هاي غول‌آسا يعني سد آتاتورک روي فرات که در 1992 آبگيري شد به 48 ميليارد مترمکعب مي رسد همچنين ساخت سد 10.4 ميليارد مترمکعبي ايلي‌سو روي سرشاخه‌هاي دجله از دسامبر 2014 در دست انجام است.
ساخت اين سدها، نظام آب‌شناختي دو رودخانه بزرگ دجله و فرات را به شدت متاثر و مختل کرده و مي‌کند و به متروکه شدن چندين ميليون هکتار از اراضي کشاورزي در کشورهاي سوريه و عراق انجاميده و بحراني جدي در پاياب آنها يعني هورالعظيم به وجود آورده است؛ بحراني که سبب شده تا تالاب راهبردي هورالعظيم به بزرگترين کانون بحراني ريزگرد در منطقه بدل شود.
جوامع بومي و مردم سوريه، عراق و ايران؛ يعني خاستگاه کهن‌ترين تمدن‌هاي جهان چون ايراني، سوري و بين النهرين به شدت از اثرات ويرانگر اين سدها آسيب ديده و مي‌بينند.
ادامه روند ويرانگر سدسازي دولت ترکيه و مهار آب اين دو رودخانه، گذشته از نابودي کشاورزي و تشنگي روستاها و شهرها در ميان‌رودان، طغيان پديده گرد و غبار در باختر ايران را هم پديد آورده و پيوسته تشديد مي‌کند؛ فرآيند ويرانگري که نه تنها سلامت که فعاليت‌هاي توليدي و روزمره مردم را تهديد کرده است و آبادبوم‌هاي انساني را به سمت متروکه‌شدن سوق مي‌دهد.
پيامدهاي ويرانگر سدسازي در ترکيه نه تنها به فجايع انساني ناشي از جنگ تحميلي در سوريه و عراق دامن زده و حقوق بشر را تهديد مي‌کند، که با مفاد کنوانسيون مقابله با بيابان‌زايي و بيانيه حقوق جوامع بومي سازمان ملل آشکارا مغايرت تام دارد.
چنين است که ما امضاکنندگان زير از سازمان ملل متحد و يونسکو درخواست رسيدگي به وضعيت نگران‌کننده حق‌آبه جوامع بومي مولد در حوضه آبخيز دجله و فرات را داريم و خواهان احياي دوباره ميان‌رودان از طريق گشودن دريچه‌هاي سدهاي آناتولي جنوبي (به‌ويژه سد آتاتورک) و جلوگيري از ساخت و آبگيري سدهاي در دست ساخت (به ويژه سد ايلي‌سو) هستيم.»
به گزارش ايسنا، اين اقدام ضد محيط زيستي ترکيه در ماه‌هاي اخير، تعدادي از مسئولان کشور را وادار به واکنش کرد، به طوري که چندي پيش يکي از مديران ارشد سازمان هواشناسي ايران، از احداث سدهاي متعدد روي رودخانه فرات و تاثير آن در تشديد گرد و غبار منطقه ابراز نگراني کرد و گفت: سد آتاتورک ترکيه باعث کاهش ورودي رودخانه فرات شده است. اين رودخانه وارد سوريه، عراق و بعد خليج فارس مي‌شود. در حال حاضر سدهاي بسياري در عراق و سوريه روي رودخانه فرات احداث شده ولي سد ترکيه بزرگترين اين سدهاست و حجم آب بسياري به منظور توسعه کشاورزي پشت سد ذخيره شده؛ اين درحاليست که يگانه عامل حاصلخيزي خاک عراق و جلب جمعيت در جلگه خشک و گرم بين النهرين، دو رود فرات و دجله محسوب مي‌شود.
نبايد فراموش کرد که ايران يکي از متضررين اصلي در اين ماجرا است چون با خشک شدن تالاب‌هاي مرکزي عراق و سوريه و رها شدن اراضي کشاورزي به وسعت بيش از شش ميليون هکتار در اين کشورهاي جنگ زده، کانون گرد و خاک به شدت افزايش يافته به طوري که در دو دهه اخير شاهد افزايش چشمگير ريزگردها در کشورمان هستيم که آسيب‌هاي جبران‌ناپذيري را به غرب و مرکز کشور وارد کرده است.
محمد درويش - مديرکل مشارکت‌هاي مردمي سازمان حفاظت محيط زيست و کارشناس حوزه بيابان‌زدايي- نيز پيش از اين وضعيت کنوني محيط زيست منطقه را عواقب زياده خواهي‌ها، بلندپروازي‌ها و آزمندي‌هاي دولت اردوغان دانست و مي‌گويد: اردوغان بايد به‌خاطر اين رفتارها به دنيا جوابگو باشد. دولت ترکيه با وجود اينکه عضو کنوانسيون مقابله با بيابان‌زايي سازمان ملل متحد است، طي 15 سال اخير بيش از 38 ميليارد متر مکعب آب را با احداث سدهاي متعدد از دجله و فرات دزديده و متاسفانه دولت ايران نيز هيچ واکنشي نشان نداده است.
اخيرا فرهاد دبيري - معاون محيط زيست طبيعي سازمان حفاظت محيط زيست- نيز با بيان اينکه ترکيه با برنامه‌ها و پروژه‌هاي عظيم سدسازي در بالادست دو رودخانه دجله و فرات، يکي از مهمترين مسائل آينده منطقه خاورميانه در زمينه بحران آب را تشکيل خواهد داد، تاکيد مي‌کند: در حال حاضر ترکيه در کشور خودش و در قسمت بالادست روي دجله و فرات سد مي زند و اين مسئله که هر کشوري در سرزمين خود اقداماتي انجام دهد که لطمه به سرزمين ديگر وارد کند بر اساس معيارهاي بين المللي جاي بحث دارد و وزارت خارجه بايد به مسئله سد "آتاتورک" ورود کند.
يوسف بابادي -عضو کمپين ميان‌رودان و فعال حوزه محيط زيست- به ايسنا مي‌گويد: در حال رايزني با تشکل‌هاي محيط زيستي خارج از کشور هستيم تا اهميت موضوع ميان‌رودان را در عرصه بين‌المللي گسترش دهيم. در شرايط حاضر با فعالان محيط زيست کشورهاي عراق، سوريه، ترکيه، انگليس، آمريکا و فنلاند وارد مذاکره شده و توافقات ضمني آنها را براي همکاري و مشارکت با کمپين ميان‌رودان دريافت کرده‌ايم.
انتهاي پيام
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۴۹۰۶۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی
علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میزهای سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.
کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!
آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بارها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است